Η 47Η ΗΜΕΡΑ ΕΝΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ

Ιστορία

Την Δευτέρα 11 Μαΐου ολοκληρώθηκε το τριήμερο σεμινάριό μας στο Athenaeum. Με τη λήξη του η ομάδα μας είχε συμπληρώσει (μετά από 12 συνολικά σεμινάρια που πραγματοποιήθηκαν απ’ τις αρχές του 2013 ως σήμερα, τριήμερης, επταήμερης ή δεκαήμερης διάρκειας) 47 ημέρες πυκνής ενασχόλησης με θέματα της κιθάρας όσο και με θέματα που αφορούν στη ζωή μας και στην ενεργή δράση της μουσικής μέσα της.

Τα δυο προηγούμενα χρόνια, στα διαρκή σεμινάρια στο Athenaeum, στη Θερινή Μουσική Ακαδημία Αρχανών και στο Παγκρήτιο Ωδείο Ηρακλείου, είχαμε ασχοληθεί με όλα τα τεχνικά και ερμηνευτικά θέματα που προέκυπταν μέσα από μια αιρετική αποδόμηση της μουσικής πράξης και είχαμε προετοιμαστεί -ατομικά και συλλογικά- για αυτή τη στιγμή, που φέρνει κάτι καινούργιο και ριζοσπαστικό στη ροή των μαθημάτων: Το θέμα που εγκαινιάσθηκε στο συγκεκριμένο τριήμερο ήταν “Η μοναστική ταυτότητα των οργάνων”.

Χρησιμοποιήσαμε κωδικοποιημένες αρχές των αναχωρητών του μέσου αιώνα στην ανατολή, για να ελέγξουμε τη μουσική μας πράξη όσο και τη ζωή μας, έχοντας κατά νου την αναδειχθείσα στα προηγούμενα χρόνια βεβαιότητα πως δεν νοείται ειλικρινής βιωματική σχέση με τη μουσική χωρίς αυτή να συμβαδίζει με έναν πλουτισμό της αντίληψης σε σχέση με τη ζωή την ίδια και με μια καθημερινή κάθαρση από επίκτητα στοιχεία που μας εμποδίζουν να βρεθούμε και να παραμείνουμε στον πυρήνα του Προσώπου που είμαστε.

Προϊστορία

Στα προηγούμενα σεμινάρια είχαν διερευνηθεί θέματα όπως:
τα επίπεδα ανάγνωσης και η σκηνοθεσία του έργου, οι διαδοχικές μάσκες της εκτέλεσης, η περιφρούρηση της μοναδικότητας του Προσώπου στην ερμηνεία, το δίπολο υπακοής και ελευθερίας στη σχέση μαθητείας, η επαφή με τη δύσκολη περιοχή του ασυνείδητου και η διερεύνηση του τρόπου που αυτό λειτουργεί στη μουσική που επιχειρούμε, καθώς και πιο πρακτικά θέματα που απ’ τη λύση των παραπάνω γρίφων προέκυπταν, όπως:
οι νοηματικοί, δυναμικοί, αρμονικοί, χρονικοί και ηχοχρωματικοί πυλώνες της μουσικής ανάγνωσης, η επανασύνθεση της τεχνικής παλέτας σε σχέση με τις ανάγκες του έργου, η άσκηση και η χαλάρωση καθώς και το ζωντανό στοιχείο της έκθεσης του έργου μας στην ομάδα και στη συνέχεια στο κοινό μας.

Στις φετινές συναντήσεις, αυτά τα θέματα ανέλαβαν να μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους στην ομάδα οι συμμετέχοντες που στα προηγούμενα σεμινάρια τα είχαν ήδη δοκιμάσει, κάνοντας έτσι σε έναν βαθμό πράξη την ηθική επιδίωξη το σεμινάριο να λειτουργεί στους αντίποδες του -ως είθισται- πατροναρίσματος, με έναν συλλογικό τρόπο, ενδυναμώνοντας παράλληλα την αυτοπεποίθηση και το ομαδικό αίσθημα κάθε μέλους.

Παρόν

Το όχημα για τα φετινά σεμινάρια ήταν η σύνθεση -απ’ την πλευρά του αρχικού σχεδιαστή της ομάδας- των κωδικοποιημένων αρχών κάποιων φωτεινών περιπτώσεων αναχωρητών του μέσου αιώνα στην ανατολή, αναγνωρίζοντας τη συγγένεια που η δική τους πράξη έχει με τον δικό μας τρόπο ζωής. Με κάποιον τρόπο αναχωρούμε μέσα απ’ τη μελέτη μας αλλά και μέσα απ’ τον τρόπο που στη συνέχεια την κοινωνούμε, κινούμενοι απ’ το Εγώ στο Εμείς.

Μας απασχόλησαν θέματα όπως:
η θραύση του Εγώ, η διακριτή ταυτότητα, η απελευθέρωση απ’ τους περισπασμούς, ο διαρκής σωματικός έλεγχος κάθε πνευματικής κίνησης, η σημασία του εσχατολογικού παρόντος στη ζωή και στην εκτέλεση, η μέση οδός της αμεριμνησίας, η άσκηση της υπακοής, η θέαση του οργάνου ως μοναστικού κελιού, η έννοια της θυσίας μέσα απ’ τη δοτικότητα σε αντιπαραβολή με την διεκδικητική στάση των περισσοτέρων, η αντιμετώπιση της ζώσας μουσικής ως ένσαρκης φανέρωσης της αλήθειας, η γενναιοδωρία κι ο αυτοσεβασμός, το φιλότιμο στο ελληνικό ήθος, ο ψυχικός ρυθμός και η υπομονή, ο κόπος, η συγχώρηση και μια σειρά από παραιτήσεις απ’ το δύνασθαι, το πράττειν, το είναι και το λέγειν, ως άσκηση.
Μια πηγή δηλαδή θεμάτων που μας χάιδεψαν και μας άφησαν με τα ερωτηματικά τους μετέωρα, είτε μας έδωσαν ένα σταθερό έδαφος για να ακουμπήσουμε καθημερινά και καίρια προβλήματα της ζωής όσο και της τέχνης μας.

Το παιχνίδι

Για να καταφέρουμε να εξισορροπήσουμε τη βαθύτητα τέτοιων θεμάτων, που στον καθημερινό αστό μόνο δέος έως και τρόμο μπορούν να προκαλέσουν, επιστρέφαμε κάθε τόσο στην παιγνιώδη διάθεση της ομάδας, στις αγαπητικές μας ρακοποσίες, στη θέαση αυτής της Άνοιξης εκεί έξω που μας χάιδευε με τα αρώματά της καθησυχαστικά. Μήπως δεν λέμε πως “παίζουμε” μουσική για να απαλύνουμε τον τρόμο μας απ’ τη συναίσθηση ότι πάμε στην πιο βαθιά περιοχή της ύπαρξης; Μήπως το βασικό δώρο της μουσικής της ίδιας δεν είναι το γεγονός ότι αναπνέει το ίδιο πλούσια στον βυθό όσο και στην επιφάνεια; Μόνο που δουλειά ενός τέτοιου σεμιναρίου είναι η συνειδητή βύθιση και στη συνέχεια η ανάδυση, με τον ωραίο αστερία στο χέρι. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Άλλοι

Το πώς αυτές οι αναζητήσεις επηρέασαν τη μουσική μας πράξη μέσα στα μαθήματα δεν είναι κάτι που μπορεί να μεταφερθεί σε ένα κείμενο. Αυτό θα ανήκει ες αεί στην δικαιοδοσία του άρρητου, σε εκείνη την περιοχή όπου ανθίζει η σχέση μαθητείας και όπου η ομάδα λειτουργεί ως θεραπευτική προς το άτομο κοινότητα. Πάντως, στο τέλος του σεμιναρίου ήμασταν κι εμείς κάπως Άλλοι, με την έννοια εκείνου του ιδανικού Άλλου που επιζητούμε και για το οποίο ζούμε τη μουσική μας.

Η συνέχεια

Οι δράσεις αυτού του σεμιναρίου, με τα νέα θέματα που άνοιξε, θα συνεχιστούν στον φιλόξενο τόπο του Πηλίου, τον Αύγουστο, και συγκεκριμένα απ’ τις 3 ως τις 9 Αυγούστου στο πλούσιων αναγνώσεων τοπίο της Μακρινίτσας.

Περισσότερες πληροφορίες για κάθε πρόσωπο που επιθυμεί να ζήσει για μερικές μέρες στο ξεχωριστό κλίμα αυτής της ομάδας, εδώ:

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗ ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ-ΕΝΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΙΘΑΡΑΣ

https://www.facebook.com/groups/asma.guitar/